ΕΙΜΑΣΤΕ...

SIAMO....

ΕΙΜΑΣΤΕ....

*******

Siamo parole

sussurate al vento

in un autunno melancolico

Είμαστε λόγια

που ψιθυρίζαμε στον άνεμο

ένα μελαγχολικό Φθινόπωρο

********

Siamo ombre che ballano

nel tramonto di una speranza

sul bianco alone dei sentimenti.

Είμαστε σκιές που χορεύουν

στο λυκόφως μιας ελπίδας

στο λευκό αλώνι των συναισθημάτων.

********

Siamo gocce di lacrime

di una nuvola bianca

innamorata della luce del Sole.

Είμαστε σταγόνες από τα δάκρυα

ενός λευκού σύννεφου

ερωτευμένου με το φώς του Ήλιου.

******

Siamo candele accese

in una notte d'Ottombre

ricordi e nostalgie di Primavera.

Είμαστε αναμένα κεριά

μιας νύχτας του Οκτώβρη,

αναμνήσεις και νοσταλγία της Άνοιξης.

********

Siamo cocchi di sabbia

che cullano conchiglie e stelle marrine

per conservare la bellezza...

Είμαστε κόκκοι της άμμου

που λικνίζουν κογχύλια κι άστρα της θάλασσας,

για να σώσουν την ομορφιά.

********

Siamo onde che lottano

in un mare di tempesta

cercando l'abbraccio della Terra.

Είμαστε κύματα που παλεύουν

σε μια θάλασσα θυμωμένη

ψάχνοντας για την αγκαλιά της Γης.

Lunapiena