ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ... Η ΑΓΑΠΗ

L'AMORE NON PUO' MORIRE

Ho guardato dentro di me. Ho cercato in ogni angolo del mio cuore. Spazi di luce di un piacere per un amore intenso. Spazi di buio della mancanza e nostalgia di te. Sei stato e lo sei ancora il mio più grande amore come il sangue che mi nutre ed il respiro che mi pulisce. In ogni angolo del mio cuore avevi piantato le tue radici. Accarezzo ancora la tua figura. Mi tornano in mente parole d'amore sentite con quella voce calda e sincera e la tua voglia di giocare. Sei stato il mio tempio dove adoravo il dio dell'amore. Sei vivo dentro di me. Ho cercato in vano a cancellarti con le mie lacrime. Ho cercato di bere l'elisir dell'oblio, il succo di loto come i compagni di Ulisse. Ma le tue sirene giocano con me a cantare il desiderio. Non mi piace chiudere gli orecchi è tanto dolce il loro canto si mischia con l'aria del mio respiro è arriva fino al mio cuore regalandomi vita. Non si cancella la tua presenza. Sei il mio caro e amato ricordo. L'amore non si può morire... vive sempre su quell'angolo della mia esistenza, che si è chiamato nostalgia. Io e te siamo uniti per sempre. "Cosa sarebbe veramente il saturno senza i suoi anelli ? Cosa sarebbe la luna senza la riflessione del suo sole ?" Senza la nostra storia d'amore, io non sarei io e tu non saresti tu.

***********

ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ Η ΑΓΑΠΗ

Έστρεψα το βλέμμα μέσα μου.Έψαξα σε κάθε γωνιά της καρδιάς μου. Κάποιες φωτεινές περιοχές που αντανακλούσαν ευχαρίστηση από μιά δυνατή αγάπη. Άλλες σκοτεινές περιοχές που έκρυβαν την έλλειψη και την νοσταλγίας για σένα. Ήσουν ή αγάπη μου, σαν το αίμα που τρέφει, σαν την αναπνοή που ανανεώνει. Σε κάθε γωνιά της καρδιάς είχες απλώσει τις ρίζες σου.

Χαιδεύω την μορφή σου. Επιστρέφουν στο νού λόγια αγάπης, ειπωμένα με ζεστασιά και ειλικρίνεια. Ήσουν για μένα κάτι σαν πανάρχαιος βωμός λατρείας του θεού του έρωτα. Ζείς μέσα μου! Άδικα προσπάθησαν να σε διαγράψουν τα δακρυά μου. Αναζήτησα χωρίς αποτέλεσμα το βότανο της λησμονιάς έψαξα για το χυμό του λωτού, σαν τους συντρόφους του Οδυσσέα. Οι σειρήνες σου έπαιξαν μαζί μου τραγουδώντας τον ύμνο της επιθυμίας. Δεν έκλεισα ποτέ τ'αυτιά μου, ήταν τόσο γλυκό το τραγούδι τους, ακολουθούσε το ρυθμό της αναπνοής κι έφτανε μέχρι την καρδιά, χαρίζοντας μου τη ζωντάνια. Δεν διαγράφεται η μορφή σου. Είσαι η αγαπημένη μου ανάμνηση.

Η Αγάπη δεν μπορεί να πεθάνει...

όταν γεννιέται... ζεί για πάντα!

Σε βρίσκω σε εκείνη τη γωνιά της ύπαρξής μου, που ονομάζεται Νοσταλγία.. Εγώ και Σύ μαζί εκεί για πάντα... Τί θα ήταν ο Κρόνος χωρίς τα δαχτυλίδια του? Τι θα ήταν η Σελήνη χωρίς την αντανάκλαση του Ήλιου? Χωρίς την ιστορία της αγάπης μας, εγώ δεν θα ήμουν η ίδια κι εσύ δεν θα ήσουνα, αυτός που είσαι.

Lunapiena