Τρίτη 24 Ιουνίου 2008

Τρέξε πάνω στο Νερό...

Correre sull'acqua...
*****
Bruccia la pelle,
bolle il sangue
e il respiro affannato
cerca l'azzurro
sotto l'ombra di una nuvola bianca
e dietro il vento..
che fa ballare le onde.
Le fontane delle piazze son piccole
per rinfrescare l'anima
che cerca l'amore.
*****
Credevo fosse cascata quel sentimento
nascosto sotto l'angoscia del quotidiano,
che le parole fossero un fiumme
per assettare l'ardore di un campo fiorito.
Le rocce pietrose delle montagne
rimangono nude, fedele spose del sole.
*****
Correre sull'acqua... cuore mio testardo
come quel bianco cavallo senza le ali,
che non vuole più gallopare sulla terra
fuggito una notte dalla prigione del bosco.
Le nuvole rubano i nostri pensieri
e la rabbia del vento... gli porta lontano.
*****
Correre sull'acqua.... senza fermarti
per guardare il riflesso della tua immagine
nello specchio umido che tutto trasforma
confudendo la fantasia con la realtà.
L'azzurro del mare si perde nel buio
quando il sole stanco abbandona la Terra.
**********
Τρέξε πάνω στο Νερό
*****
Καίει το δέρμα, βράζει το αίμα
και η ανάσα λαχανιασμένη
ψάχνει για το γαλάζιο
στον ίσκιο του λευκού σύννεφου
και πίσω ο άνεμος σηκώνει τα κύματα για να χορέψουν. Τα συντριβάνια στη πλατεία είναι μικρά για να δροσίσουν την ψυχή
που ψάχνει να'βρη την αγάπη.
***
Νόμισα πως ήταν καταράκτης
εκείνο το συναίσθημα που ήταν κρυμμένο
μες την συνήθεια της καθημερινότητας,
και πως οι λέξεις ήταν ποτάμι
να ξεδιψάσει το ανθισμένο λιβάδι.
Οι πέτρινοι βράχοι στο βουνό
παραμένουν για πάντα γυμνοί,
αφοσιωμένοι σύντροφοι του ήλιου.
******
Τρέξε πάνω στο νερό
καρδιά μου πεισματάρα,
σαν άσπρο άλογο χωρίς φτερά,
που δεν θέλει πιά να καλπάζει στο χώμα,
γιατί δραπέτευσε μια μέρα
από την φυλακή του δάσους.
Τα σύννεφα κλέβουν τις σκέψεις μας
και η οργή του ανέμου τις παίρνει μακρυά.
*****
Τρέξε πάνω στο νερό...
και μή σταματήσεις να κοιτάξεις
την αντανάκλαση της μορφής σου
στο υγρό καθρέφτη που όλα τ'αλλάζει,
μπερδεύοντας την φαντασία με την αλήθεια.
Χάνεται στο σκοτάδι το γαλάζιο της θάλασσας,
όταν ο ήλιος κουρασμένος παρατάει την γη.
Lunapiena

3 σχόλια:

  1. Δεν ξέρω σε ποιά απο όλες τις καταχωρήσεις του blog σου να σχολιάσω! 'ετσι, καθαρά συμβολικά, διαλέγω την τελευταία. Είμαι τακτικός επισκέπτης της "πανσελήνου" και δεν υπερβάλλω με αυτό που θα σου πω: πολλά απο τα κείμενα/ποιήματά σου όταν τα διαβάζω στην αρχή φαντάζομαι πως είναι αναδημοσιεύσεις άλλων ποιητών, κάτι που το κάνεις συχνά και είναι φοβερό, αλλα στο τέλος διαβάζω την υπογραφή luna piena και μένω έκπληκτος! συγχαρητήρια λοιπόν και να συνεχίσεις τις δημοσιεύσεις! a presto :) !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αν θέλεις ρίξε και μια ματιά εδώ:
    www.skioleoglou.blogspot.com
    είναι το δικό μου blog!

    ciao! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Lucifugo
    Χαίρομαι που σου αρέσουν.

    Πέρασα από το χώρο Σου!!!... ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ...... ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ!
    Θα το βάλω στο κατάλογο με τα αγαπημένα μου..
    Ελπίζω να μην σε ενοχλεί.

    ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΝΥΧΤΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena