Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

ΑΠΟΨΕ...

ΑΠΟΨΕ...
Απλώνεται αργά... κι αγέρωχα η νύχτα κι απόψε
κι ενώνει μες στο πέπλο της, γη κι ουρανό...
κι ο άνεμος έστησε χορό μες στο σκοτάδι
Αναρριγούν τα φύλλα της ελιάς στο αγγιγμά του
κι αγκαλιάζονται τα μεθυσμένα της κλαδιά με δέος.
Προσκυνούν τ΄αγέρωχα κυπαρίσσια.. στο διάβα του
κι η κληματαριά φοβισμένη απλώνει το φυλλωμά της
για να προστατεύσει τους ώριμους καρπούς της,
να συγκρατήσει έτσι.. προσπαθεί, το ξέφρενο μεθύσι!
Ακούγεται η ηχώ να προσκαλεί τον νάρκισσο
για ένα τελευταίο ερωτικό χορό μες στο σκοτάδι,
τα κύματα φέρνουν τον απόηχο του πόθου της,
και συναντούν του βράχου την σκληράδα...
Ουρλιάζει ο άνεμος από θυμό.. χορεύοντας στο πέλαγος
μοναχικός και πληγωμένος, σαν προδομένος εραστής!
Κι η θάλασσα φουσκώνει.. μεθούν τα πλοία της γραμμής
οι βάρκες χοροπηδούν σαν ξεχασμένες φλούδες καρυδιάς
και συνεχίζει τ'ανέμου ο χορός... μες στο σκοτάδι!
Lunapiena

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena