Ντίνος Χριστιανόπουλος

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση

δὲ θὰ πεῖ π ρ ο δ ο σ ί α,

δὲ θὰ πεῖ ἀνοίγω ἕνα παράθυρο

γιὰ τὴ συναλλαγή.

Τέλειωσαν πιὰ τὰ πρελούδια,

ᾖρθε ἡ ὥρα τοῦ κατακλυσμοῦ.

Ὅσοι δὲν εἶναι ἀρκετὰ κολασμένοι

πρέπει ἐπιτέλους νὰ σωπάσουν,

νὰ δοῦν μὲ τί καινούριους τρόπους

μποροῦν νὰ ἀπαυδήσουν τὴ ζωή.

Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση

δὲ θὰ πεῖ π ρ ο δ ο σ ί α.

Νὰ μὴ μὲ κατηγορήσουν γιὰ εὐκολία,

πὼς δὲν ἔσκαψα βαθιά

,πὼς δὲ βύθισα τὸ μαχαίρι

στὰ πιὸ γυμνά μου κόκαλα.

ὅμως εἶμαι ἄνθρωπος κι ἐγώ,

ἐπιτέλους κουράστηκα, πῶς τὸ λένε,

κούραση πιὸ τρομαχτικὴ

ἀπὸ τὴν ποίηση ὑπάρχει;

Ἐγκαταλείπω τὴν ποίηση

δὲ θὰ πεῖ π ρ ο δ ο σ ί α.

Βρίσκει κανεὶς τόσους τρόπους

νὰ ἐπιμεληθεῖ τὴν καταστροφή του.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

1956