Η ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΜΟΥ
Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα χυμένο στο πάτωμα για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα
της γάζας για χαρτί.
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου
μονάχα ίσως προφτάσω.
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ' από φυλακή
σας γράφω στην Ελλάδα.
Αλέκος Παναγούλης
5 Ιουνίου 1971
ΥΠΟΣΧΕΣΗ
Τα δάκρυα που στα μάτια μας
θα δείτε ν'αναβρύζουν
ποτέ μην τα πιστέψετε απελπισιάς σημάδια.
Υπόσχεση είναι μοναχά
γι'Αγώνα Υπόσχεση.
Αλέκος Παναγούλης
Μπογιάτι, Φλεβάρης 1972
Αγάπησα το Φως πολύ
Ετσι κατόρθωσα ένα κερί ν'ανάψω..
*****
«Αγάπης λέξεις ξεχασμένες
αναστημένες με φέρνουν πάλι στη ζωή».
Αλέκος Παναγούλης
*****
ΚΑΛΗ Π Ρ Ω Τ Ο Μ Α Γ Ι Α σε ΟΛΟΥΣ σας
Αὔριο Φῶς
ΑπάντησηΔιαγραφήΓέλια ζωῆς
Χαρὲς μακρυνές
Σκέψεις ἀγάπης
Στιγμὲς φωτεινές
Ἐλπίδες θρεμμένες
Πίστης δουλειά
Μνήμες κρυμμένες
Πόνου Φωτιά
Λεύτερη σκέψη
Δοῦλο κορμί
Θλιμμένη ὄψη
Χαρούμενη ὁρμὴ
Τέτοιο σημάδι
Ἀγώνα ἀδελφός
Τώρα σκοτάδι
Αὔριο φῶς
Αλέκος Παναγούλης
Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες
ΑπάντησηΔιαγραφήοδηγοί της ελπίδας
οι πρώτοι νεκροί
Όχι άλλα δάκρυα
κλείσαν οι τάφοι
λευτεριάς λίπασμα
οι πρώτοι νεκροί
Λολούδι φωτιάς
βγαίνει στους τάφους
μήνυμα στέλνουν
οι πρώτοι νεκροί
Απάντηση θα πάρουν
ενότητα και αγώνα
για να βρουν ανάπαυση
οι πρώοι νεκροί.
ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ....
Αγωνίες
ΑπάντησηΔιαγραφήἊν χτυπήσουν τὴν πόρτα, μὴν ἀνοίξεις.
Ὅσο καὶ νὰ χτυποῦν.
Πρέπει νὰ πιστέψουν πὼς τὸ σπίτι
εἶναι ἀδειανό.
Δὲν θὰ τὴ σπάσουν. Μὴ φοβᾶσαι.
Ἂν τὴ σπάσουν,
θὰ ξέρουμε πὼς μᾶς πρόδωσαν.
Οὔτε κ᾿ ἐγὼ τὸ πιστεύω.
Ναί, θὰ πυροβολήσω ἂν μποῦνε.
Ἐσὺ δοκίμασε νὰ φύγεις.
θὰ μπορέσεις.
Γιὰ μᾶς θἆναι. Τόση ὥρα
τριγυρίζουν τὸ σπίτι.
Κύταξε ἀπ᾿ τ᾿ ἄλλο παραθύρι.
Μὰ πρόσεχε.
Ναί, βλέπω. Χτυπᾶνε ἀπέναντι.
Μίλα σιγότερα.
Ἀκοῦς; Φασαρία; Τί νὰ γίνεται;
Κάποιον πιάσανε. Εἶναι γέρος.
Τὸν χτυπᾶνε τὰ σκυλιά.
Ἄτιμοι.
Πόσους θὰ πιάσετε; θὰ μείνουν
ὅσοι χρειάζονται καὶ περσότεροι.
θὰ μείνουν...
καὶ δὲν θὰ σταυρώσουνε τὰ χέρια.
Αλέκος Παναγούλης
ΖΕΙΣ... και θα ΖΕΙΣ μαζί μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈφυγες..
Με δάκρυ σε χαιρετάμε
Έφυγες..
με πόνο χωρίζουμε
Έφυγες..
Το πόνο κάνουμε κραυγή
το δάκρυ μας τραγούδι..
Έφυγες..
μα ποιός το'πε?
ποιός μπόρεσε να το πιστέψει?
Πως μπορούν να πεθάνουν οι Ιδέες..
Πως να σκοτώσουν τους Αετούς!
ΖΕΙΣ!..
Ποτέ δεν πεθαίνουν οι Ήρωες
ΖΕΙΣ!..
Ποιός είπε ότι έσβησες
Σβήνει ποτέ ο Ήλιος?
ΖΕΙΣ!..
Ο θάνατος έγινε πνοή..
και δρόσισε την ψυχή μας,
γέννησε μέσα μας φωτιά
κι επιθυμία Αγώνα!
ΖΕΙΣ!..
Το αίμα σου φλόγα που υψώθηκε
κι έκαψε φόβους.. δειλίες..
κι έγιν'ανάσα στη καρδιά μας!
ΖΕΙΣ!..
Μέσα στις φλέβες μας..
Μέσα στη σκέψη μας..
Μες στη καρδιά μας..
κι έγινες Είναι μας!
ΖΕΙΣ!.. και θα ΖΕΙΣ μαζί μας!
Lunapiena
(1-5-1976)
λόγια της καρδιάς.. γραμμένα μ'ένα δάκρυ..
εκείνη τη μέρα....
Μπράβο πολύ ωραίο αφιέρωμα... Δέστε κι αυτό το Site: http://www.facebook.com/inbox/?f=1#/group.php?gid=27263432050
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΕΚΤΑΡΙΟΣ