Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Ισως ο ΕΡΩΤΑΣ......

Άσε την φαντασία να σε ταξιδεύσει..
γνωρίζει μέρη που δεν γνωρίζει ο Νους
και δεν φοβάται την υπέρβαση.. ούτε και το σκοτάδι.
Στον Έρωτα αυτοδίκαια, ανήκει η Υπερβολή..
Δεν γίνεται παζάρι στην Αγάπη
είναι το πιο γλυκό αναλώσιμο του κόσμου υλικό..
η αξία της δεν φυλακίζεται μέσα σε ένα Μουσείο
είναι της Άνοιξης ανθός.. το άρωμα του Ρόδου
που φρόντιζες... για μια ολόκληρη ζωή!
*****
Μην σε φοβίζει του Έρωτα η Υπερβολή
ό,τι φοβάσαι στη ζωή φάντασμα γίνεται..
σκιά που μας κυνηγά στης νύχτας το σκοτάδι,
θεριεύει και απ΄την αλήθεια γίνεται πιο τρομερό.
Κάπως έτσι τρόμαξαν κι ονόμασαν αρρώστια
του Έρωτα την φυσική ορμή και της Ψυχής τον πόθο
που δίνει στη καρδιά φτερά και την απογειώνει…
*****
Μα δόθηκε στους ποιητές της αλήθειας το χάρισμα
να μη φοβούνται να ντύνουν με λόγια τα τραγούδια,
και να υμνούν με σεβασμό, ο,τι τον Νου φοβίζει.
Κι αν η Ψυχή.. τον Έρωτα στο διάβα της γνωρίσει,
το θείο δώρο θα γευτεί.. σαν νέκταρ κι αμβροσία
κι έτσι για πάντα όμορφη κι ανθρώπινη θα μείνει
κι ο χρόνος θα την σεβαστεί και θα της δώσει χάρη.
*****
Ίσως ο Έρωτας και να ‘ναι... μια τρέλα θεϊκή
που δεν χωρά στου κάτω Κόσμου το βασίλειο
Φτερά χαρίζει στην Ψυχή.. Χαμόγελο στα χείλη..
κι αντανακλά στο βλέμμα του πόθου το φιλί
που δίνει ο ήλιος τρυφερά στη γη… αυγή και δείλι
κι ενώνει το γαλάζιο της θάλασσας και τ’ουρανού
με χίλια χρώματα ελπίδας ζωγραφίζει τον ορίζοντα
και στολίζει με το χαμόγελο των άστρων το σκοτάδι.
*****
Ίσως ο Έρωτας και να ’ναι.. η συγνώμη του θεού
ανάμνησης ίχνη ομορφιάς.. ενός χαμένου παραδείσου
Όνειρα κι ελπίδες ξαναζούν κι υφαίνουν τη Νοσταλγία
κι σώζουν το Χαμόγελο στο βλέμμα… και τη Ζωή!
Υπόσχεση και Προσδοκία.. κάθε ανθρώπινο φιλί
άγγιγμα του ανέμου τρυφερό… το κάθε χάδι
φλόγα και φως του ήλιου… του πόθου η πνοή
αναπαράσταση της πάλης για ζωή.. της ηδονής η μέθη.
*****
Ίσως ο Έρωτας και να ’ναι… η τελευταία μας Ελπίδα
μια αυταπάτη αιωνιότητας.. στο εφήμερο της Ζωής..
Ύμνος μαζί και θρήνος.. στο αγκάλιασμα των Ψυχών
κι η Ένωση Υπόσχεση.. και Θρίαμβος ο οργασμός!
Αντίσταση… και Πάλη… Πόθος κι Αποδοχή..
Εισιτήριο για δύο στο Μονόπρακτο της Ζωής!
Αξεπέραστη μελωδία.. η Συμφωνία των αισθήσεων
Χορός έκπτωτων Αγγέλων που συναντήθηκαν στη Γη.
*****
Ίσως ο Έρωτας και να’ ναι… η ίδια η Ζωή!
Lunapiena

2 σχόλια:

  1. Υμνος στον έρωτα! Πόσο θα ήθελα να είναι πάντα έτσι.Ομως και πόσο πόνο προκαλεί συχνά; Πόσες πληγές ανοίγει; Και για όλα φταίμε εμείς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ίσως ο Ερωτας να είναι η ίδια η Ζωή...
    και δεν είν'αυτός που προκαλεί
    στον άνθρωπο, πληγές και πόνο..
    μα... εκείνος ο φόβος μας για το άγνωστο
    κι η αντίστασή μας.. για κάθε αλλαγή!
    ίσως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena