HERMANN HESSE: SIDDHARTA

SIDDHARTA

"Βλέπεις μέσα στην καρδιά μου" 

είπε θλιμμένα ο Σιντάρτα

"Το σκέφτηκα πολλές φορές.

 Αλλά πες μου πώς μπορώ να τον στείλω, 

αυτόν που χωρίς άλλο δεν έχει μαλακή καρδιά,

σ’ αυτόν τον κόσμο; 

Δε θα γίνει αυθάδης, δεν θα χαθεί μέσα

στη δύναμη και την ηδονή, δεν θα επαναλάβει

όλες τις αυταπάτες του πατέρα του,

δεν θα χαθεί ίσως για πάντα... μέσα στη σανσάρα;"

Το χαμόγελο του περαματάρη άστραψε φωτεινά,

άγγιξε τρυφερά το μπράτσο του Σιντάρτα και είπε

"Ρώτα τον ποταμό γι’ αυτό φίλε!

Άκουσέ τον να γελάει γι’ αυτό!

Μα πιστεύεις πραγματικά πως γνώρισες τις τρέλες σου

για να απαλλάξεις το γιο σου απ’ αυτές;

Και είσαι ικανός να προστατέψεις το γιο σου 

απ’ τη σανσάρα;

Και πώς; Με διδαχές, με ικεσίες, με προτροπές;

Αγαπημένε, ξέχασες λοιπόν ολότελα εκείνη την ιστορία,

εκείνη τη γεμάτη διδάγματα ιστορία του βραχμάνου,

του Σιντάρτα, που μου διηγήθηκες κάποτε 

σ’ αυτό το μέρος;

Ποιος προφύλαξε τον Σιντάρτα από τη σανσάρα,

από την αμαρτία, από την απληστία, από την ανοησία;

Μπόρεσε να τον προφυλάξει 

η ευσέβεια του πατέρα του,

η νουθεσία των δασκάλων του, 

μπόρεσε να τον προφυλάξει

η ίδια του η θέληση, η ίδια του η αναζήτηση;

Ποιος πατέρας, ποιος δάσκαλος μπόρεσε 

να τον προστατέψει από την επιθυμία 

να ζήσει ο ίδιος τη ζωή, 

να λερωθεί ο ίδιος από τη ζωή, 

να πάρει μόνος του πάνω του την ενοχή,

να πιει μόνος του το πικρό πιοτό, 

να βρει μονάχος του το δρόμο του; 

Πιστεύεις λοιπόν, αγαπημένε, πως..

θα μπορούσε κάποιος να απαλλαγεί 

απ’ αυτόν το δρόμο;

Ίσως ο μικρός σου γιος, επειδή τον αγαπάς, 

επειδή θα τον απάλλασσες πρόθυμα 

από την οδύνη,

από τον πόνο και την απογοήτευση;

Αλλά ακόμα κι αν πέθαινες δέκα φορές γι’ αυτόν,

δεν θα μπορούσες να του αποσπάσεις

μ’ αυτόν τον τρόπο ούτε το μικρότερο μέρος

του πεπρωμένου του"