Bertold Brecht: Ύμνος στη Λησμονιά

Ν. Γκύζης

Ύμνος στη Λησμονιά

Είναι καλό πράγμα... η Λ η σ μ ο ν ι ά

α λ λ ο ι ώ ς... πως θα μπορούσε το π α ι δ ί

ν’απομακρυνθεί απ’τη μάνα που το θήλασε;

και του’δωσε την δύναμη του κορμιού του

που το κρατούσε όταν δοκίμαζε να σταθεί;

ή πως θα μπορούσε ο μ α θ η τ ή ς 

ν’αποχαιρετίσει τους δασκάλους του

που του χάρισαν την γνώση;

Όταν κατακτά τη γνώση ο μαθητής

πρέπει τον δ ρ ό μ ο του να πάρει.

Στο παλιό σπίτι φτάνουν ν έ ο ι ένοικοι..

αν έμεναν εκείνοι που το έκτισαν

το σπίτι θα είχε μείνει πολύ μικρό.

Η σόμπα ζεσταίνει. Δεν ξέρουμε ποιός ήταν 

αυτός που την άναψε για π ρ ώ τ η φορά.


Ο ζευγάς δεν αναγνωρίζει το σχήμα του ψωμιού.

Πως θα ξυπνούσε το πρωινό ο άνθρωπος

χωρίς την λ η σ μ ο ν ι ά... που η νύχτα του χαρίζει;


Όποιος νικήθηκε για έξι συνεχείς φορές

πως θα μπορούσε να βγάλει πέρα τη βδομάδα του

να χτυπηθεί στο πέτρινο χώμα 

και να ρ ι σ κ ά ρ ε ι... ξανά να πετάξει στον ουρανό;


Η α δ υ ν α μ ί α της μνήμης

χαρίζει δ ύ ν α μ η.... στον άνθρωπο!


Bertold Brecht

Trad. Lunapiena