Ωδή δευτέρα
Ερατεινή, γλυκεία
θυγάτηρ, Υπερίονος,
πόσον, ω χρυσοβλέφαρος,
πόσον δεκτή και νόστιμη
φέγγεις, ω η μ έ ρ α.
[β'-ιγ']
Ι δ ο ύ τα πολυτάραχα
κύματα της θαλάσσης·
ιδού, ιδού των αμώμων
Ψαρών δικαιοτάτων
η τραχείαι πέτραι.
Αυτού καμμία κιθάρα
φθοροποιός, όχι όργια,
όχι κρότος Μαινάδων,
ούτ' Έρωτος παιγνίδια
τον νουν συγχίζουν.
Αλλ' ως, κατά το βράδυ
το θερινόν, ανάπτονται
ταχείαι, συχναί η ολύμπιαι
αστραπαί και θαμβώνουσι
τους οδοιπόρους·
Ούτως τα μεν θηκάρια
σωρηδόν ερριμένα
κρύπτουν την γην, τους βράχους·
ο δε σιδηροχάρμης
άφοβος ’ρης
Κ ι ν ε ί,,, την νήσον.
Χίλια πολέμου χάλκεα όργανα
βροντούν· εις τον αέρα
των ξίφων μύριαι γλώσσαι
λάμπουν, κλονούνται.
Μία βοή σηκώνεται,
μία μόνη ε π ι θ υ μ ί α,
και ωσάν ακτίνα ουράνιος,
ως φλόγα εις δάση ευάνεμα
καίει τας καρδίας.
"Υ π έ ρ... γονέων και τέκνων,
"υπέρ των γυναικών,
"Υ π έ ρ... πατρίδος πρόκειται
"και πάσης της Ε λ λ ά δ ο ς
"ό σ ι ο ς αγώνας.
"Θαλπτήριον της ημέρας
"φ ω ς, δια πάντοτε χαίρε·
"και σεις οπού ευφραίνετε
"με φωνήν ηδυόνειρον
"της γης τα τέκνα.
"Χαίρετ', ελπίδες. - Ήλθε
"της ’γαρ το υπερήφανον
"σπέρμα· επάνω εις τας όχθας
"των Ψαρών, αλαλάζον
"σφόδρα, κατέβη.
"Ω Π α τ ρ ί ς, την εκούσιον
"δέξου θυσίαν"... - Αστράπτει. -
Σεισμός πολέμου ακούεται.
Υπό τύμβον υψήνορα
ή ρ ω ε ς... κοιμώνται.
Επί το μέγα ερείπιον
η Ε λ ε υ θ ε ρ ί α... ολόρθη
προσφέρει δύο στεφάνους·
εν' από γήινα φύλλα,
κι άλλον απ' άστρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.
Lunapiena