Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ


«Ελεγείο πάνω στον Τάφο ενός Μικρού Αγωνιστή»

Πάνω στο χώμα το δικό σου... 
λ έ μ ε... τ’ όνομά μας.
Πάνω στο χώμα το δικό σου...
 σ χ ε δ ι ά ζ ο υ μ ε 
τους κήπους και τις πολιτείες μας.
Πάνω στο χώμα σου Είμαστε.... 
Έχουμε πατρίδα.

Έχω κρατήσει μέσα μου... 
την ντουφεκιά σου.
Γυρίζει μέσα μου... 
ο φαρμακερός ήχος του πολυβόλου.
Θυμάμαι την καρδιά σου.. που άνοιξε 
κ’ έ ρ χ ο ν τ α ι... στο μυαλό μου
κάτι ε κ α τ ό φ υ λ λ α... τριαντάφυλλα
που μ ο ι ά ζ ο υ ν ε... σαν ομιλία 
του α π ε ί ρ ο υ... προς τον άνθρωπο.
Έ τ σ ι... μας μίλησε η καρδιά σου.
Κ’ είδαμε πως.... ο κόσμος είναι μεγαλύτερος
κ’ έγινε μεγαλύτερος... για να χωρά η Α γ ά π η.

Το πρώτο σου παιχνίδι, Εσύ.
Το πρώτο σου αλογάκι, Εσύ.
Έπαιξες... τη φωτιά... Έπαιξες... το Χριστό.
Έπαιξες.. τον Άι-Γιώργη... και το Διγενή.
Έπαιξες... τους δείχτες του ρολογιού 
που κατεβαίνουν απ’ τα μεσάνυχτα.
Έπαιξες... τη φωνή της λ π ί δ α ς... 
ε κ ε ί... που δεν υπήρχε φωνή.
Η πλατεία ήταν έρημη... 
Η πατρίδα είχε φύγει.
Ήταν καιρός! 
Δε βάσταξε η καρδιά σου περισσότερο!
Ν’ α κ ο ύ ς... κάτω απ’ τη στέγη σου 
τ’ ανθρώπινα μπουμπουνητά της Ευρώπης!
Ά ν α ψ ε ς... κάτω απ’ το σακκάκι σου... 
το πρώτο κ λ ε φ τ ο φ ά ν α ρ ο.
Καρδιά των καρδιών! 
Κοίταξες τον ήλιο και.... προχώρησες..

Α ν έ β η κ ε ς.. στο πεζοδρόμιο... 
κ’ έ π α ι ξ ε ς.... τον Άνθρωπο!

Από τη συλλογή..
«Η παραμυθένια πολιτεία» 
(1947)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena